Stemcomputers zijn duur, onbetrouwbaar en niet controleerbaar

Een paar weken geleden verspreidde de burgervereniging VoorEVA een persbericht waarin ze de vraag stelde wanneer België eindelijk zal afzien van het opleggen van een duur, onbetrouwbaar en door de burgers-kiezers niet controleerbaar stemsysteem? Daarmee stelde VoorEVA de inzet van het electronisch stemmen nog eens scherp.

Overal waar een elektronisch kiessysteem uitgetest werd, heeft de overheid immers de verderzetting van het project stopgezet. In Ierland zoekt men naar een economisch en ecologisch verantwoorde manier om de nooit gebruikte stemmachines te vernietigen.In Duitsland werd het elektronisch kiessysteem door het Grondwettelijk Gerechtshof onwettelijk verklaard. In Frankrijk besloot de Minister van Binnenlandse Zaken niet langer in stemmachines te investeren. In Finland heeft het Hoger Administratief Hof de resultaten van het eerste experiment met elektronisch stemmen ongeldig verklaard. In Nederland wordt om diverse redenen afgezien van de elektronische stembusgang. In al die landen en elders wordt er weer gewoon met papier en potlood gestemd. Enzoverder.

In al die landen zijn de kritieken gelijklopend. Niet alleen is de kostprijs van stemcomputers buiten alle proporties (een elektronische stem kost aan de gemeenschap drie keer meer dan een stem op papier). Het is vooral de onbetrouwbaarheid ervan die de meeste landen deed terugkrabbelen. Er bleef immers in alle gevallen een grotere kans op manipulatie van de verkiezingsuitslag dan bij de papieren stembusgang. Daarbovenop komt nog eens dat met computers de mogelijkheid wegvalt dat burgers het correct verloop van de verkiezingen kunnen controleren.

Overigens, voordat de kritiek valt dat tegenstanders van electronisch stemmen ook tegenstanders van technologie en vooruitgang zouden zijn: de zwaarste kritiek komt in alle landen net uit de hoek van programmeurs, computerveiligheidsexperts, systeembeheerders en andere techneuten. Van mensen die weten wat er met computers wel en niet kan en die dus sneller doorhebben dat de electronische keizers geen kleren aan hebben.

In België wordt ondertussen koppig volhardt en gaat men zelfs nog een stap verder. In de rand van een persconferentie pleitte minister van binnenlandse zaken De Padt voor de invoering van het online stemmen. Merkwaardig is dat de minister wel de bezwaren tegen het electronisch stemmen op een rijtje zet, maar deze vervolgens nergens weerlegt. Hij doet ze hoogstens af met de dooddoener dat “de bevolking er nog niet klaar voor is”. Alsof men enkel nog het geschikte glijmiddel moet vinden om niet alleen een onbetrouwbaar systeem alsnog in te voeren, maar zelfs nog een stap verder te gaan. Voor de vereniging VoorEVA reden genoeg om te stellen dat de overheid meteen ook het einde van het kiesgeheim wil invoeren.