Over spyphones en meer

Dit is er eigenlijk eentje voor de rubriek perversies: ZDNet over de spyphone.

Spyphones zijn gsm-toestellen waarop software is geïnstalleerd waarmee je vanaf een andere gsm ongemerkt alle communicatie op de targetphone kan controleren. Je kan via het gps-signaal te allen tijde bepalen waar het toestel zich bevindt, tot op drie meter nauwkeurig. Je kunt alle sms’jes lezen die op de targetphone aankomen en die er vertrekken. Je kunt ook op elk ogenblik naar het toestel bellen, waarna de microfoon ervan ongemerkt wordt geactiveerd. Er klinkt geen beltoon, zelfs het schermpje licht niet op. Zolang je verbinding hebt, kun je alle gesprekken afluisteren in de ruimte waarin de targetphone ligt. Als de gebruiker van de targetphone iemand belt of gebeld wordt, word je daarvan op de hoogte gebracht. Je kunt dan inbellen om mee te luisteren.

Het gebruik ervan is illegaal, er staan zelfs zware straffen op. Voor afluisteren zonder medeweten gelden boetes tot vijftigduizend euro en celstraffen van zes maanden tot een jaar. Maar verkoop van de software is dan weer wel toegestaan. Naar verluidt wordt de software vooral gebruikt voor bedrijfsspionage of om intern werknemers af te luisteren. Maar een verkoper merkt op dat zijn klanten haast zonder uitzondering particulieren zijn die vermoeden dat hun partner hen bedriegt.

Illegaal? Strafbaar? De veiligheidsindustrie doet in ieder geval gouden zaken met haar opname- en afluisterapparatuur, cameramonitoring en gps-trackingdevices in auto’s. Volgens marktonderzoeksbureau Gartner is de markt voor professionele trackingsoftware in 2008 met bijna twintig procent gegroeid. De sector is wereldwijd goed voor een omzet van meer dan dertien miljard dollar.

Niets privacy

We zeiden het al: wij noemen dat pervers. Dat het artikel eindigt met een zogenaamd positieve noot, zal ons van dat idee niet afbrengen. De journalist heeft het namelijk over een onderzoek aan de Technische Universiteit Eindhoven. Proefpersonen konden daar experimenteren met volgsystemen voor hun kinderen (met Bluetooth-ontvanger) en voor hun partner (via draadloos internet). Niets onwettig deze keer omdat alles gebeurde met medeweten van de betrokkenen. De onderzoeker concludeerde dat geen van de proefpersonen negatieve ervaringen had en dat niemand zich in zijn privacy aangetast voelde.

Misschien moet dat ons net nog ongeruster maken: dat permanent gevolgd worden niet langer gezien wordt als een aantasting van je vrijheid, maar als de normaalste zaak van de wereld. Trieste wereld.