De haven van Oostende (bis)

Dat politici druk bezig zijn om van de Oostendse haven een versterkte burcht te maken (toch voor wat vluchtelingen betreft), hebben we in een vorige post al aangehaald. In dat verband is het ook belangrijk om het discours achter dergelijke repressieve actieplannen en harde maatregelen niet uit het oog te verliezen.  Op zijn blog biedt Bleri Lleshi hiervoor een heldere en korte analyse: Het surplus van het Noordstation.

Tot onlangs werd ‘illegale migratie’ lang geprikt als de grootste uitdaging voor de Europese Commissie. Deze uitdaging wordt met het veiligheidsdiscours bestreden. Dat wil zeggen dat de migrant als een crimineel wordt beschouwd en niet als iemand die op vlucht is voor zijn leven, of streeft naar een beter leven. De hoofddoelstelling van de Europese migratiepolitiek blijft tegenhouden van zoveel mogelijk mensen, en terugsturen van degenen die hier toch zijn binnen geraakt.

En verder:

De beloftes van de globaliseringelites en de stedelijke werkelijkheid liggen ver uit elkaar. De armen hebben van deze globalisering niet geprofiteerd. Integendeel, de cijfers van de Verenigde Naties en andere instellingen tonen aan dat de ongelijkheid tussen wie ‘heeft’ en  ‘niet heeft’ blijft toenemen. Miljoenen mensen zijn in armoede beland, leven in slums, in getto’s en favella’s in corrupte landen die geteisterd worden door oorlogen gedreven door macht- en kapitaalelites.

Of ze het graag horen of niet, het Westen en andere opkomende machten spelen een centrale rol in de toename van die wereldwijde armoede. Wie daaraan twijfelt, moet eens kijken naar wat de VS, de EU, China, Rusland en andere landen vandaag uitspoken in Afrika en het Midden-Oosten. Wie dit verband niet ziet, heeft niets begrepen van asielzoekers en illegalen en de redenen waarom ze hun thuis verlaten voor de straten en achterwijken van steden zoals Brussel.

Of via Oostende het Kanaal willen oversteken.