Tegengas

Het Gemeentelijk Administratief Sanctierecht (kortweg GAS) is niet alleen een gedrocht van een naam. Het was van in den beginne al een miskleun en het wordt er niet beter op. Getuige de berichten van de laatste weken over onder meer het straatverbod.

Tijdens de regeringsonderhandelingen werd al afgesproken dat het systeem hervormd zou worden en dat is slecht nieuws. Het GAS zal uitgebreid worden met onder meer de mogelijkheid van het opleggen van een plaatsverbod. Dat zit alleszins vervat in de plannen die minister van Binnenlandse Zaken begin mei wil voorstellen. Verder zal de minimumleeftijd voor een sanctie verlaagd worden van 16 naar 14 jaar en zullen de maximumboetes opgetrokken worden.

Petra
Petra - sculptuur van de Duitse kunstenaar Marcel Walldorf

Doodlopend straatje

De roep naar harder optreden is blijkbaar nog altijd niet te stillen en de Gemeentelijke Administratieve Sancties passen in datzelfde straatje. Zeker wat betreft het straatverbod maar ook in andere gevallen is dit een doodlopend straatje. Een plaatsverbod is geen lichte maatregel. Het recht te gaan en staan waar je wilt, is fundamenteel in een rechtsstaat. Het intrekken van dat recht is een zware straf , die niet zomaar door een politieagent, een ambtenaar of een burgemeester kan uitgesproken worden. Een straatverbod impliceert dat het vergrijp zwaar genoeg is om gerechtelijk behandeld te worden. Daar hoort ook het opleggen ervan thuis, bij de rechter en niet in het gemeentehuis of op het politiekantoor.

Willekeur

Eén van de grootste problemen van het GAS is de willekeur die eruit voortvloeit. Dat was al bij het invoeren ervan de grootste kritiek. Wat in de ene gemeente overlast is, wordt in een buurgemeente misschien wel getolereerd. Want “overlast” wordt nergens gedefinieerd en is niet meer dan een containerbegrip waar elke burgervader of -moeder zelf kan instoppen wat hij of zij wil. Om het absurdisme ervan aan te tonen: in de politiezone HAZODI riskeert je een boete tot 250 euro door op de rugleuning van een bank te zitten. Belachelijk? Niet volgens het gemeentebestuur van Hasselt dat op een vraag van de Liga voor Mensenrechten bevestigt dat het bestuur en de korpschef van de zone HAZODI op die manier de ‘kleine criminaliteit’ willen aanpakken en zo het veiligheidsgevoel van de burger waarborgen.

De Liga voor Mensenrechten is dan ook terecht verontwaardigd over die zeer verregaande toepassing van de GAS-wet.

Door deze gedragingen te beboeten criminaliseert de zone HAZODI dagdagelijkse handelingen. Leidt deze criminalisering niet juist tot een vermindering van het tolerantieniveau?  Wat voor de ene burger storend is, is dat voor de andere niet. Deze ervaring hangt sterk samen met de tolerantiedrempel van de betrokken personen. Zone HAZODI legt de tolerantiedrempel weer een stuk lager.
Zone HAZODI eigent zich daarboven ook een moraliserende functie toe en schept hierdoor een eenzijdig beeld van wat moet worden verstaan onder ‘correct’ gedrag. ‘Normafwijkend’ gedrag wordt vandaag de dag al snel als crimineel gedrag beschouwd.

Iedereen crimineel

Het persbericht van de Liga zet achter de woorden “iedereen crimineel” nog een vraagteken. Binnenkort mag dat vraagteken gerust weg, als wat nu nog niet het geval is. Want we gaan razendsnel de verkeerde richting uit. Niemand pleit voor antisociaal of crimineel gedrag. Maar op den duur wordt alle gedrag dat ook maar een beetje afwijkt van de norm (en wie stelt die norm?) gecriminaliseerd en dan zijn we inderdaad allemaal crimineel en overgeleverd aan de willekeur en intolerantie van een burgemeester en zijn politiechef.

3 REACTIES

  1. Onvoorstelbaar dat mensen blijven beweren dat dit een goed idee is. Ik krijg kippenvel van het woord “overlast” — het is gewoon het toppunt van intolerantie allerlei. Zijn we nu echt zo’n idiote, bekrompen en belachelijke samenleving geworden dat we boetes moeten geven aan mensen die op een BANK zitten?

    Zijn er echt geen betere manieren om “kleine criminaliteit” aan te pakken? Zucht.

Reacties zijn gesloten.