Kafka woont in Herentals

“Deze mevrouw moet niet komen huilen, want ze heeft zelf haar gegevens te grabbel gegooid in een publieke vuilnisbak.”

Dit moet ontegensprekelijk de quote van de week zijn. De woorden komen van een Leuvens professor Sociale Wetenschappen, wiens naam we hier niet te grabbel willen gooien. Aanleiding van de uitspraak is de GAS-boete van 250 euro die boven het hoofd van een vrouw uit Herentals hangt, omdat ze vier bankuittreksels in de vuilnisbank gooide toen ze een bankfiliaal verliet. Geef toe, dat klinkt op zich al verdacht en dat moet ook de lokale GAS-ambtenaar gedacht hebben. Die ging op onderzoek uit en haalde onder het motto “it’s a dirty job but somebody’s gotta do it” de uittreksels uit de vuilnisbak. Even snuisteren in de privé-gegevens van de verdachte deed al snel het vermoeden rijzen dat het hier wel eens om zwaarwegende criminele feiten kon gaan. Hij ontdekte immers dat het gezin “onregelmatig en weinig afval meegeeft met de gemeentelijke afvalophaling.” Ergo: deze mevrouw is een sluikstorter en heeft een GAS-boete mer dan verdiend.

Natuurlijk is er geen haar op het hoofd van deze plaatselijke Sherlock Holmes dat eraan gedacht heeft dat er ook een andere verklaring mogelijk is. Namelijk die van een burger die probeert op een milieubewuste manier te leven. “Mijn dochter en ik proberen zo weinig mogelijk afval te produceren en onze ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden.”

Waarop de vrouw zich dus terecht afvraagt “in wat voor een totalitair regime wij leven. Dit is pure Kafka. Big Brother.” We kunnen de vrouw alleen maar tweehonderd procent gelijk geven. Ook als ze daarbovenop nog eens klaagt over de schending van haar privacy. Kafka zou het inderdaad niet beter hebben kunnen verzinnen. Dat moet voor ieder weldenkend mens toch overduidelijk zijn, denk je dan. Maar neen hoor, niet voor onze Leuvense professor Sociale Wetenschappen. Die mag rustig beweren dat een papiertje met je naam in de vuilnisbak gooien, voldoende reden is om zomaar je privé-gegevens binnenste buiten te keren op zoek naar wat je misschien wie weet mogelijkerwijs wel eens zou kunnen mispeuterd hebben.

Dat noemen ze dan Kafka in het kwadraat.