Gisteren kon je overal vernemen dat we vanaf 2017 in heel Europa zullen kunnen bellen voor de prijs van een binnenlands telefoontje. Het Europees Parlement heeft eindelijk, na jaren getreuzel, beslist om de roamingtarieven af te schaffen. Dat was wat de heren en dames politici ons vol trots mochten komen vertellen.
Mooi, maar waar diezelfde heren en dames politici zedig over zwegen, was dat datzelfde Europees Parlement terzelfdertijd de nieuwe regelgeving over netneutraliteit heeft goedgekeurd. Jammer genoeg inclusief de achterpoortjes die van netneutraliteit in Europa een lege doos dreigen te maken. Tim Berners-Lee, één van de founding fathers van het internet, had net voor de stemming nochtans gewaarschuwd dat het wetsvoorstel – zoals het nu voorlag – innovatie, vrije meningsuiting en privacy in het gedrang zou brengen. Een boodschap die de meerderheid van de parlementsleden jammer genoeg compleet genegeerd heeft.
Netneutraliteit komt er simpel gezegd op neer dat alle internetverkeer gelijk moet worden behandeld. Dus geen voorkeursbehandeling of traffic management op het internet. Daardoor kan jij als gebruiker beslissen wat je op internet doet en mag je internet provider geen onderscheid maken tussen verschillende diensten of toepassingen. Ook niet als ze daarvoor door bedrijven extra betaald zouden worden.
Een wet met ingebouwde achterpoortjes
Met het wetsvoorstel dat nu werd goedgekeurd, zitten we nog ver van dat principe verwijderd. De nieuwe Europese regels bevatten vier cruciale achterpoortjes die netneutraliteit in Europa serieus afzwakken. Eerst en vooral zijn er de gebrekkige definities van wat ‘gespecialiseerde diensten’ zijn en van wat ‘overbelasting van netwerken’ betekent. In beide gevallen mag een provider immers beslissen om toch voorrang te geven aan een deel van het internetverkeer. Maar de wet blijft opvallend vaag over wat die gevallen dan precies zijn. Daarnaast heeft de toezichthouder onvoldoende vrijheid om op te treden tegen de negatieve gevolgen van ‘zero rating’. Daarbij bepaalt een provider dat bepaalde diensten mogen worden gebruikt zonder dat ze meetellen voor je abonnement. Nochtans is ook dat een vorm van ongelijke behandeling. Tenslotte laat het voorstel ook ruimte voor ongelijke behandeling van bepaald internetverkeer, bijvoorbeeld als dat is versleuteld.
Te ingewikkeld voor politici?
Kortom, dit is een slechte wet die zoveel achterpoortjes ingebouwd heeft, dat netneutraliteit in Europa een lege doos dreigt te worden. Je kan je daarom terecht afvragen waarom politici, waaronder verschillende Belgische politici, dan toch voor de wet gestemd hebben. Sommigen slaagden er zelfs in om van het resultaat toch nog een goednieuwsshow te maken. Kathleen Van Brempt (sp.a) en Anneleen Van Bossuyt (N-VA) lijken zich in De Morgen van geen kwaad bewust. Van Brempt geeft zelfs aan dat er geen internet met twee snelheden komt: “Providers kunnen geen informatie meer vertragen of blokkeren om daardoor bepaalde klanten voordelen te bieden”. En de N-VA’ster stelt: “Het moet mogelijk zijn om bepaalde diensten prioriteit te verlenen”. Pijnlijk en ontgoochelend, maar beide politici hebben duidelijk niet begrepen waar netneutraliteit echt om draait.
Neen, dan liever Bart Staes (Groen) die zich ergert aan de goednieuwsshow van zijn Belgische collega’s en de beslissing “een trieste dag voor de consument en kleine online start-up bedrijven” noemt. “”Netneutraliteit werd opgeofferd onder het mom van het stopzetten van de roamingtarieven. De mogelijkheid van traffic management door internetproviders en ‘gespecialiseerde diensten’ ondermijnen de facto netneutraliteit en leiden tot een internet van twee snelheden, met geprivilegieerde toegang voor wie het kan betalen. Internet-klassediscriminatie dus en het tegenwerken van nieuwe online start-up bedrijfjes.”
Wat nu?
De kreupele wet op netneutraliteit lokte ondertussen al heel wat negatieve reacties uit. Onderin dit artikel vind je een overzicht daarvan. Maar de vraag is wat er ons nu te doen staat als we netneutraliteit in Europa toch nog willen redden. Bits of Freedom geeft alvast een voorzet.
“Er zijn nu drie dingen die moeten gebeuren. De uitleg die de Europese Commissie en de overkoepelende organisatie van toezichthouders, BEREC, aan de regels geven zal bepalend zijn voor mate waarin de vrijheid van de internetgebruiker gewaarborgd is door deze regels. Daarbij heeft de ACM, de Nederlandse toezichthouder, [voor België is dat BIPT] een belangrijke rol. Ten tweede is het belangrijk dat we bij gaan houden hoe de internetaanbieders de ruimte die ze nu hebben gekregen misbruiken en welke impact dat heeft op onze vrijheid. Tenslotte moeten we de Europese Commissie overtuigen om de loopholes die nu zijn ontstaan zo snel mogelijk te dichten.”
Aan de slag dus, als we willen vermijden dat we in Europa een internet met twee snelheden krijgen. Netneutraliteit is te belangrijk om het in een Europees zwart gat te zien verdwijnen. En ook al is het nu weer wat lastiger geworden, de strijd voor een vrij en open internet is niet voorbij!
Meer lezen
- Europarlement neemt wazige beslissing over netneutraliteit (datanews)
- Netneutraliteit verraden door het Europees Parlement? (datanews)
- Europa kiest voor twee snelheden op het web (De Morgen)
- Europa krijgt kreupele netneutraliteit (De Standaard – abo)
- Europa stemt voor netneutraliteit, inclusief loopholes (Bits of Freedom)
- Net Neutrality: Major Setback for Free and Open Internet (La Quadrature du Net)
- EU-Parlament beschließt umstrittene Netzneutralitätsregeln (Netzpolitik)
- Kommentar: EU-Parlament entscheidet gegen Netzneutralität, lasst uns diese trotzdem retten (Netzpolitik)
- The EU Parliament adopts ambiguous Net Neutrality legislation (Access)
- Net neutrality: The European Parliament has decided not to decide (EDRi)