“De binnenlandse veiligheid hangt niet af van een overbewapende militair, het hangt af van de politieke moed die we willen opbrengen om meer te willen doen dan louter het indijken van angstgevoelens van de burger.” Sammy Mahdi, politicoloog en voorzitter van CD&V Sint-Jans-Molenbeek, pleit in zijn column voor De Morgen om een jaar na de aanslagen de bladzijde respectvol om te slaan en een positief toekomstbeeld uit te bouwen. Te beginnen met de zwaar bewapende mannen in kaki die je in sommige steden overal tegen het lijf loopt. Een verbindend verhaal is immers zovele keren productiever dan een 4×4 gevuld met zwaar bewapende militairen of een pleidooi voor een permanente noodtoestand. Stuur die mannen terug naar hun natuurlijke biotoop en laat ons de veiligheid nu ook echt verder versterken.
Militairen, verlaat mijn straat
Ik wil ze uit mijn straat. Niet binnen een maand, niet binnen een week en ook niet morgen. Vandaag. Dat ze wat mij betreft op peacekeeping-operatie in Libanon gaan of wat patatten schillen, het maakt me niet uit. Een jaar na de aanslagen kan ik geen kaki meer zien. Je kan geen straat meer inslaan zonder een zwaar bewapende man te zien staan in wat in een stedelijke context moeilijk nog een camouflagepak kan worden genoemd.
Een jaar na de aanslagen is het tijd om de bladzijde respectvol om te slaan. Nooit te vergeten wat er gebeurd is, een positief toekomstbeeld uit te bouwen en de risico’s op een nieuwe terreuraanval te minimaliseren.
Om een nieuwe aanslag te vermijden is een brede aanpak nodig. Of een 4×4 gevuld met zwaar bewapende militairen een deel van de oplossing is, durf ik te betwijfelen. Let wel, ik snap dat je als overheid na de tragische aanslagen van vorig jaar de bevolking hoort gerust te stellen. Ratio is een weinig efficiënt middel tegen angst, elk visueel element dat het gevoel van veiligheid verhoogt, is welgekomen. En geef nu toe, wat valt meer op in een stad dan twee mannen in camouflagepak met een AK-47 in de hand?
Een gevoel van veiligheid creëren is dan even belangrijk als de werkelijke veiligheid te garanderen. De verhoogde veiligheidscontroles aan de treinstations daags na de aanslagen waren daar het perfecte voorbeeld van. Collectief opgelucht ademhalen dat we de beveiligde burcht binnenwandelen, wachtend op de trein. Dat we daarvoor eerst buiten in een mensenmassa moesten aanschuiven, waar militairen nog niet in zakken hebben kunnen snuffelen, daar maken we minder een probleem van. De burcht bereiken en een diepe zucht kunnen slaken: “Oef, we zijn gered.”
Kaki ballon
Toch zal het niet eenvoudig zijn de politieke moed te verzamelen om de militairen de straat uit te krijgen en het verstand te laten zegevieren. Sommigen lijken het angstgevoel en de oorlogstaal alleen maar te cultiveren. In die strijd gaat heel wat helium verloren. Na het ballonnetje van Smeyers om een examen in te voeren voor alle Belgen die geen twee Belgische ouders hebben, had ik gehoopt dat de flessen helium daar ondertussen zo goed als leeg waren.
Toch vond Bart De Wever blijkbaar nog net voldoende helium om voor de derde maal het ballonnetje op te laten de noodtoestand van een wettelijk kader te voorzien. Ongrondwettelijk en dus onhaalbaar? Et alors? Als de ballon maar hoog vliegt en gezien wordt. Maar goed, we zitten allemaal wel graag eens aan de helium zeker?
Vandaag is het tijd om de kaki ballon die al een jaartje rondzwermt te doorprikken. Stuur die mannen terug naar hun natuurlijke biotoop, daar waar hun camouflagekleuren weer één worden met de natuur. En laat ons de veiligheid nu ook echt verder versterken.
Investeer op structurele wijze in onze politiekorpsen, niet het minst de politiezone Brussel-West die het momenteel met het kleinste budget per hoofd moet doen. Zorg er ook voor dat ik na het lezen van Whatsapp-gesprekken nog steeds het gevoel heb dat de politie echt mijn vriend is. Erken eindelijk wat moskeeën zodat we de geïmproviseerde en niet-erkende moskeeën waarover we totaal geen controle hebben een genadeslag toedienen. Verkoop geen wapens meer aan de Saudi’s en smijt ze uit de Grote Moskee. Zorg voor een nog betere informatie-uitwisseling zodat niemand door de mazen van het net glipt. En breng verdomme een verbindend verhaal waarin we iedereen en vooral onszelf responsabiliseren.
De binnenlandse veiligheid hangt niet af van een overbewapende militair, het hangt af van de politieke moed die we willen opbrengen om meer te willen doen dan louter het indijken van angstgevoelens van de burger.