Dataretentierichtlijn

• het nut van een algemene bewaarplicht is nergens bewezen en biedt in de praktijk geen enkele garantie tegen terreur of criminaliteit
• de bewaarplicht is een schending van de privacy, een aantasting van het beroepsgeheim van artsen en advocaten en van het bronnengeheim van journalisten
• iedereen wordt behandeld alsof hij of zij een potentiële crimineel of terrorist zou zijn
• het risico van ‘function creep’ is reëel; wat voor het ene doel wordt opgeslagen, wordt na verloop van tijd ook voor andere doelen gebruikt (bvb de auteursrechtenindustrie die maar wat graag eenieders surfgedrag zou inkijken)
• er wordt zo’n enorme hoeveelheid gegevens ingezameld, dat het zoeken wordt naar een naald in een hooiberg
• tot slot zal ieder van ons voor de kosten van al die controle ook nog eens zelf moeten opdraaien

In België werd de richtlijn pas in 2013 van kracht, nadat op 8 oktober het Koninklijk Besluit werd gepubliceerd. In 2015 verklaart het Grondwettelijk Hof de wet ongrondwettelijk. In 2016 verschijnt een aangepaste versie van de wet. Die dataretentiewet 2.0 verschilt slechts weinig van de vernietigde wettekst – op wat cosmetische opsmuk na. Het valt daarom zeer te betwijfelen of deze facelift van het oude wetsontwerp stand zou houden bij een nieuwe klacht bij het Grondwettelijk Hof.

De chronologie

• In 2006 vaardigt de Europese Unie de “databewaringsrichtlijn” uit. De Europese lidstaten worden geacht deze richtlijn om te zetten in nationaal recht, uiterlijk tegen 15 maart 2009.
• In 2008 wordt een eerste wetsontwerp op tafel gelegd. Zowel de Privacycommissie als de Raad van State spreken zich hierover ongunstig uit.
• Dat eerste wetsontwerp verdwijnt voor lange tijd in de koelkast.
• Op 3 juli 2013 wordt een nieuw wetsvoorstel ingediend in de Kamer.
• Kamervoorzitter Flahaut aanvaardt op 4 juli dat het voorstel met urgentie moet worden behandeld.
• Op 9 juli wordt het besproken in de Commissie Infrastructuur, Verkeer en Overheidsbedrijven.
• Op 18 juli wordt de nieuwe dataretentiewet door de Kamer goedgekeurd.
• Het resultaat is de Wet van 30 juli 2013 en het Koninklijk besluit van 19 september 2013 (zie verder)
• Het KB treedt in werking op 18 oktober 2013, tien dagen na de publicatie in het Belgisch Staatsblad.
  De aanbieders van diensten en netwerken krijgen een jaar de tijd om zich aan te passen.
• Op 11 juni 2015 verklaart het Grondwettelijk Hof de wet ongrondwettelijk. Een belangrijke overwinning voor iedereen die bekommerd is om zijn of haar privacy.
  
• Nog geen twee maand later komt de regering al met een nieuw wetsvoorstel dat eigenlijk niets meer is dan een lichtjes opgeblonken versie van de oude dataretentiewet. Uiteraard komt er al meteen tegenwind.
• Op 9 september komt de Privacycommissie met een advies over het nieuwe wetsvoorstel.
• Op 11 januari 2016 komt de Belgische regering met een nieuw wetsvoorstel. Het voorstel wordt op 2 februari besproken in de Commissie voor Justitie. De Groene fractie vroeg een hearing over het wetsvoorstel, maar dat werd geweigerd.
• Op 4 mei 2016 wordt het wetsvoorstel goedgekeurd door de Kamer. De bespreking kan je hier teruglezen (pdf). De wettekst wordt op 29 mei 2016 gepubliceerd; de tekst ervan is hier terug te vinden (of in pdf). De bepalingen treden op 28 juli 2016 in werking, 10 dagen na publicatie in het Belgisch Staatsblad.

Een verontrustende wet

België gaat nog een stuk verder verder dan waar ze door de Europese richtlijn toe verplicht is. In België zal werkelijk alles worden opgeslagen: hoeveel mails u verstuurt, of en hoe u Skype gebruikt, waar en hoelang u mobiel belde, wanneer en via welk netwerk u mobiel surfte, hoe u uw telefoon- of internetrekening betaalt, of uw gesprekken worden doorgeschakeld, enzovoort. De operatoren zullen alles een jaar lang moeten opslaan. Behalve politie en gerecht zullen ook de Staatsveiligheid, de militaire inlichtingendienst en de ombudsdienst voor telecommunicatie in onze telecomgegevens mogen grasduinen.