"De informatietechnologie heeft ons weerbaarder gemaakt tegen organische virussen, maar ze heeft ons ook veel kwetsbaarder gemaakt voor malware en cyberoorlogen. Mensen vragen zich vaak af: 'Wat wordt het volgende coronavirus?' Een aanval op onze digitale infrastructuur is een voorname kandidaat. Het coronavirus had verscheidene maanden nodig om zich te verspreiden in de wereld en miljoenen mensen te besmetten. Onze digitale infrastructuur kan in een enkele dag in elkaar storten. Scholen en kantoren
konden snel de digitale shift maken, maar hoeveel tijd denkt u dat er nodig is om van e-mail naar ouderwetse post terug te schakelen?"
- Auteur Yuval Noah...
Privacy advocates and journalists need to tell the stories of the many victories we've won, and tell them loudly. New privacy regulations around the world, the fight against face recognition, the rapid rise of encrypted communication, web browsers' crackdown on hidden trackers…
— Arvind Narayanan (@random_walker) November 16, 2020
De man heeft uiteraard overschot van gelijk. We moeten kritiek blijven geven en liefst zo hard mogelijk. Maar tegelijk is er ook nood aan positieve verhalen die het nieuws brengen van de zaken die we winnen, de campagnes die succes hebben, de vooruitgang die we boeken, de ontwikkelingen die we kunnen stoppen...
"In een rapport over de bodycams, waarmee de politie hier sinds 2016 elke interactie automatisch op camera vastlegt, in dat hoop dat agenten dan minder gewelddadig zijn, werd de vraag gesteld of die bodycams ook effectief werken. Het antwoord was negatief. Een bodycam filmt namelijk alles, behalve de agent. Die blijft zoals altijd buiten beeld."
- radiomaker Helena de Groot in een podcast voor Radio 1
"Prioritair zijn toch niet de economie en de dictatuur van het geld, maar in de eerste plaats de rechten die wij hebben als mens en hoe we als samenleving met elkaar moeten omgaan."
De Morgen stelde stand-upcomedian Geert Hoste een reeks vragen gebaseerd op de 'questionnaire' van schrijver Marcel Proust. We pikken er het antwoord uit op de vraag "Wat is uw passie?".
"Ik verdedig graag de mensenrechten en wil op een of andere manier altijd helpen.
Die passie voor mensenrechten is voor een stuk begonnen toen ik rechten studeerde, maar daarna vooral aangescherpt dankzij Amnesty International. In veel landen zaten cartoonisten...
"Moest er geen verzet gekomen zijn en moest iedereen die invasie aanvaard hebben, dan waren wij nu allemaal nazi's. Dan hadden wij nooit de vrijheid gekend die we sinds 1945 hebben gekend en die we nu vandaag stilaan heel onbewust aan het prijsgeven zijn door een aantal moderne technieken waarmee wij voortdurend in de gaten worden gehouden. Ik ben enorm bekommerd om onze privacy. Als je het verzet hebt meegemaakt en weet hoe belangrijk het is van soms te moeten onderduiken en onbekend te zijn, dan heb je de grootste vrees voor al de camera's die overal hangen."
Een reeks...
"In mijn achterhoofd is de Stasi soms nog aanwezig. Ik krijg een ongemakkelijk gevoel als ik camera’s zie hangen aan gebouwen en woningen. Hier in Purmerend is een project begonnen dat ‘Ogen en Oren’ heet. Horch und guck, zo heette de Stasi in de volksmond. Deze ontwikkeling geeft mij totaal geen veilig gevoel, eerder een gevoel van gecontroleerd te worden. Ik heb geen mobiele telefoon. Ik hoef niet altijd bereikbaar te zijn en ik wil ook niet gevolgd kunnen worden. En ik betaal liever contant dan met een pasje. Dat zijn wel dingen die ik uit de DDR heb...
"Van data en algoritmes wordt vaak aangenomen dat ze neutraal zijn, maar dat is lang niet altijd zo. Data zouden de nieuwe olie zijn, maar die vergelijking gaat niet op. Data zitten niet in de grond, iemand heeft beslist om bepaalde data te verzamelen en te bewaren en andere niet. Er zit een politieke en ethische component aan vast. Big data raken ons begrip van cultuur, van burgerschap, van democratie."
De VVSG sprak met de Nederlandse data-expert Mirko Tobias Schäfer. Ze hadden het over de vele mogelijkheden van data en algoritmes. Maar ook over het feit dat deze niet neutraal...
"Transparantie is bijna een moreel oordeel geworden. Zo zetten we de deur open naar een controlecultuur. Uiteindelijk berust de vrijheid van de burger op het hebben van geheimen. Het blijft ook merkwaardig: we leven in een van de veiligste landen ter wereld, waarom willen we dan zo graag in het oog gehouden worden? We worden een samenleving waarin iedereen potentieel verdacht is, tot de computer het tegendeel bewijst. Ik stel een zekere hysterie vast. Blijkbaar vinden we dat laatste stukje onveiligheid dat overblijft, ondraaglijk."
Onder de titel "Van angstklimaat naar controlecultuur" ging De Standaard dit weekend uitgebreid in op de...
"We hebben sinds de aanslagen veel opgegeven. We gaan mee in het veiligheidsdenken en zijn bereid een prijs te betalen. Terwijl iedereen nochtans het recht heeft op privacy. Meer nog: mijn privacy is ook mijn veiligheid. Als geweten is waar ik op elk moment van de dag ben, dan is dat een bedreiging voor mijn veiligheid. Al die gegevens kunnen in verkeerde handen terechtkomen. We capituleren wel heel snel als burger."
Paul Ponsaers, professor emeritus van de Universiteit Gent en in het verleden voorzitter van het Centrum voor Politiestudies, in We zijn gezien. Van angstklimaat naar controlecultuur
